Voga Longa 2017
Verslag Voga Longa Roeimarathon in en rond Venetië 4 juni 2017
Op 30 mei hebben we de Wherry Alk naar de W.A.roeibaan gebracht, alwaar hij overgeladen werd op een van de drie boottrailers die naar Venetië zouden rijden.
Wij zelf (Wout, Anja, Corrie en Ruud) vertrokken op 1 juni. Na 1,5 uur vliegen, 40 minuten varen met de OV waterbus en 15 minuten wandelen door vele steegjes en over vele bruggetjes arriveerden wij in een in het centrum gelegen voormalig klooster voor onze overnachtingen.
Op vrijdag 2 juni konden wij bij de organisatie ons bootnummer (305) met de benodigde papieren met uitleg (gelukkig ook in het Engels) en de posters bij de oude vismarkt nabij de Rialto brug ophalen. Wat is Google maps toch handig in Venetië ! Venetië is 1 doolhof met steegjes van 1 tot 1,5 mtr. breed en tientallen zo niet honderden bruggetjes. Steegjes lopen zelfs door de gebouwen heen.
Eindelijk 3 juni. Als het goed is is de Alk nu ook gearriveerd. De Vaporetto (waterbus) lijn 2 brengt ons naar het Tronchetto (de grote parkeerplaats en camperplaats de parkeergarage en het overslag terrein) waar wij na enig zoeken tussen de tientallen trailers, onze boot op de trailer zien liggen. Keurig op de kiel vervoerd waar wij speciaal om hadden gevraagd.
Na alle ty-rib verbindingen voor het borgen van de bankjes, de uitleggers, de vlaggenmast en peddels/pikhaken te hebben verwijderd, werd met hulp van een geleend botenwagentje en vele handen de boot boven onze hoofden over een smalle loopplank naar een van de drijvende steigers gemanoeuvreerd/gedragen. Vlug het water in, de riemen in de dollen, kussentjes op de stuurbank, roer erin en weg wezen. Schitterend hoe de Alk (zeevogelnaam) voor het eerst sinds zijn 30 jarig bestaan van het zilte nat genoot. Met opgeheven boeg trotseerde zij de hevige golfslag in het Grand Canal veroorzaakt door de vele racende taxi boten en waterbussen. Verbazingwekkend hoe de gondeliers telkens weer het canal wisten te kruisen. De Voga Longa is voor het eerst in 1974 georganiseerd als protest tegen de toen al hevige golfslag van de gemotoriseerde boten die de gevels dreigden en nog steeds te ondermijnen.
Na het Grand Canal besloten we en dachten wij via het wat rustiger breder water van het Canale della Giudecca terug te varen. Het leek de Nieuwe Maas wel met tientallen grote veerboten en zeeschepen. Gelukkig kon de inbouw pomp het binnenkomende zeewater bijhouden. Hoe klein voelden wij ons naast de Cruise schepen die wij voorbij voeren.
Hoewel de meeste roeiboten, sloepen en drakenboten in de jachthaven in het water bleven liggen leek het ons toch beter de Alk boven op het steiger met een kettingslot vastgelegd droog achter te laten en de riemen en losse onderdelen in de boottrailer opgeborgen.
4 juni !
Met de ervaring van gisteren wat de tijd betreft besloten we 5 uur op te staan en te ontbijten en om 6.30 uur met de eerste Vaporetto weer naar de Alk te varen. Om 7.30 uur voeren we weg naar het einde van het Grand Canal om voor het San Marcoplein om 8.30 uur ons te voegen bij de overige 1699 boten bemand door 6996 deelnemers. Maar het waren er veel meer want we zagen een hele boel ongenummerde kano`s en kajaks. Alle soorten vaartuigen mogen meedoen zoals roeiboten w.o. veel C-vieren, Wherries, Achten, C-tweeen maar ook Sloepen (ook de sloeproeiers uit Den Brielle)passeerden wij, Drakenboten voorzien op de boeg van een trommelaar, Suppers, Kajaks kortom alles wat met een riem of peddel wordt voortbewogen. Plots galmt over het water een speech in het Italiaans gevolgd door het volkslied, waarbij in de sloepen en drakenboten iedereen gaat staan met de riem omhoog gestoken.
Indrukwekkend! Het is dan ook muisstil op het water.
Gevolgd door twee kanonschoten afgevuurd vanaf Fond Dogana alla Salute, waarna alle vaartuigen in Noord Oostelijke richting vertrokken. Op het moment dat ik als stuurman het commando af riep begonnen rondom ons alle kerkklokken te luiden. Toen werd ik even héél stil en kon even niets meer zeggen. Wat een overweldigende indruk liet dit bij mij achter. In één langgerekte sliert voeren wij over de Lagune di Venezia langs de eilanden Cartosa, La Vignole, Saint Erasmo om daarna af te buigen naar het noorden gelegen Burano en dit eiland dwars door te steken in zuid westelijke richting terug naar Venetië. Langs de kant stonden velen ons aan te moedigen en af en toe hoorden wij ook Nederlanders ons aanmoedigen (onze driekleur achterop). Zelfs ons Briels Geuzen vlaggetje voorop de punt werd door iemand op de kant herkend, want we hoorden: hup Brielle. Halverwege kregen we een tros bananen en flesjes water aangereikt. De terugweg ging over veel breder water, immers in de verte turend over het water zagen wij aan stuurboord het vaste land en hadden zodoende de ruimte om even relaxter en wat harder aan de riemen te trekken. Ook het eiland Murano doorkruisten wij met vele boten wringend door de bruggetjes en met vele toeschouwers op de kant. Nog 2 km. en toen waren wij weer in Venetië. Via het Tre Archi Canale di Cannaregio al persend kwamen we weer in het voor ons inmiddels bekende Canal Grande om ter hoogte van het startpunt na 30 km. door de finish te gaan om 13.45 uur Na het ophalen bij het volgende ponton van de medailles en oorkonden, alsmede weer tot groot genoegen van Wout het ontvangen van een tros bananen en water roeiden wij nu terug naar de jachthaven over het Grand Canal i.p.v. buiten om. Immers vanaf 9.00 uur tot 15.00 uur was uit veiligheidsoverwegingen en als protest onderdeel het gemotoriseerde verkeer stilgelegd. (arme touristen).
Na terugkeer in de haven en na in totaal zo`n 40 km geroeid te hebben, hebben wij met hulp de boot weer op de kant gekregen, reisvaardig gemaakt en op de trailer gelegd. De vervoerder wilde `s avonds al weer terug rijden.
Het was een tocht om nooit meer te vergeten en heeft bij ons alle vier een diepe en voldane indruk achter gelaten.
Namens ons vieren
Ruud
Vorig bericht